Już w 1977 r. ówczesny ordynariusz diecezji przemyskiej, ksiądz biskup Ignacy Tokarczuk, polecił przygotowanie parafii Radomyśl do koronacji obrazu Matki Bożej Bolesnej ze Zjawienia. Ksiądz proboszcz Antoni Nizioł, a później jego następca ksiądz Władysław Brzuszek przygotowywali duchowo mieszkańców parafii na koronację. To samo zadanie podjął ksiądz proboszcz Józef Turoń, który przybył do parafii 10 kwietnia 1987 r.
Mieszkańcy parafii Radomyśl i tysiące pielgrzymów przeżywali czas przygotowań do koronacji w duchu głębokiej, tradycyjnej pobożności. Wiosną 1988 r. podjęto starania o namalowanie kopii obrazu Matki Bożej Bolesnej, która odwiedzałaby wszystkie rodziny w parafii, przygotowując je w ten sposób na koronację. Pielgrzymowanie Matki Bożej do rodzin rozpoczęło się 14 maja 1988 r. Matkę Bożą Bolesną gościły rodziny Żabna, Radomyśla, Nowin i Grabczyn. W czerwcu, lipcu i sierpniu 1991 r. obraz Matki Boskiej Zjawiennej nawiedził także parafie dekanatu gorzyckiego A przed koronacją odbyły się misje parafialne, które stały się dniami głębokiej duchowej przemiany parafian.
Przygotowania do koronacji były czasem wielkiej pracy i wysiłku mieszkańców parafii. Podjęto dzieło wybudowania Diecezjalnego Domu Rekolekcyjnego jako wotum wdzięczności za koronację. Budowę rozpoczęto w 1989 r., a na święto Matki Bożej Bolesnej -15 września 1991 r. dom rekolekcyjny był już częściowo gotowy. Kamieniem węgielnym w tym domu jest urna z prochami z cmentarza w Katyniu, gdzie zostało zamordowanych 5 rodaków z Radomyśla.
Koronacja obrazu Matki Bożej Zjawiennej była wyczekiwana przez wiele pokoleń czcicieli Matki Bożej Radomyskiej. Z tego powodu spodziewano się przybycia na uroczystość kilku tysięcy pielgrzymów. Żadna świątynia nie mogła pomieścić takiej ilości pątników, na miejsce celebry przeznaczono więc największy plac parafialny, a na nim wybudowano ołtarz polowy. Także ołtarz koronacyjny powstał w krótkim czasie – od maja do września 1991r.
Na „Pocieszenie” (odpust Matki Bożej Pocieszenia) 28 sierpnia 1988 r. ksiądz biskup Ignacy Tokarczuk ogłosił termin koronacji na jesień 1991 r., a podczas następnego pobytu przekazał złoty dukat na koronę dla Matki Bożej.
Koronację poprzedziła także 9-miesięczna modlitewna nowenna, która rozpoczęła się w styczniu 1991 r. Każdy jej miesiąc przeżywały w sposób szczególny grupy wiernych: matki, ojcowie, ludzie starsi, dzieci, młodzież, rolnicy, robotnicy uczestnicząc w dniach skupienia, modlitwach i w sakramencie Eucharystii celebrowanym przez księży biskupów – Edwarda Białogłowskiego, Stefana Moskwę i Edwarda Frankowskiego.
Koronę dla Matki Bożej Bolesnej z Radomyśla poświęcił Ojciec Święty Jan Paweł II w dniu 2 czerwca 1991r. podczas mszy świętej w Rzeszowie. Korona została wykonana ze złota, które wierni ofiarowali Matce Bożej jako dowód wdzięczności i czci.
W wigilię koronacji obrazu Matki Bożej Bolesnej – 14 września – o 21:00 na Zjawieniu odbył się Apel Maryjny. Procesja z cudownym wizerunkiem przeszła do kościoła parafialnego, w którym o 24:00 została odprawiona pasterka maryjna celebrowana przez rodaków radomyskich, ojców oblatów Jana Geneję i Józefa Kowalika.
Ksiądz biskup Ignacy Tokarczuk, ordynariusz diecezji przemyskiej, koronował obraz Matki Bożej Bolesnej w czasie uroczystej mszy świętej w Radomyślu dnia 15 września 1991 r. Mszę świętą koronacyjną koncelebrowali: ks. bp Bolesław Pylak – metropolita lubelski, ks. bp Marian Zimałek – sufragan sandomierski, ks. bp Jan Styrna – sufragan tarnowski, ks. bp Edward Frankowski – sufragan przemyski, ks. bp Edward Białogłowski – sufragan przemyski, księża pochodzący z parafii radomyskiej, poprzedni proboszczowie parafii Radomyśl, wielu księży diecezjalnych i zakonnych z diecezji przemyskiej i sąsiednich.